W połowie 2021 r. profesorowie najbardziej mogą się przysłużyć transformacji TETIP swoją odwagą zmierzenia się z zadaniem polegającym na procesowym powiązaniu przeszłości energetyki paliw kopalnych z przyszłością elektroprosumeryzmu. Jest jednak jasne, że tego zadania nie wolno redukować do wymiaru technologicznego. Zwłaszcza nie wystarczy obnażać korporacyjnych zaklęć o wyjątkowości (technologiczno-biznesowej) energetyki – całej energetyki, w jej obecnej wielkiej „zunifikowanej” przestrzeni interesów polityczno-korporacyjnych. Profesorowie, zwłaszcza profesorowie, muszą połączyć przeszłość (300 lat w Europie, 150 lat w Stanach Zjednoczonych Ameryki, ostanie dwie dekady w Chinach) i przyszłość (globalny horyzont neutralności klimatycznej 2050, w Chinach 2060) z teraźniejszością. I zaproponować rozwiązania. Ale też więcej, zaproponować je politykom i społeczeństwu.

Jednak nie po to, aby zdobyć poklask. Po to, aby odbudować stopniowo ład społeczno-polityczny. Ten, w którym profesorowie są gwarancją odpowiedzialności za odpowiedzi na trudne pytania. Politycy są zaś gwarancją odpowiedzialności za rządzenie. Społeczeństwo jest gwarancją odpowiedzialności za siebie. A w tej ostatniej odpowiedzialności kryje się też we współczesnym świecie odpowiedzialność za to jacy będą profesorowie i jacy będą politycy. Przynajmniej w tym zakresie, który wynika z faktu, że jedni i drudzy – bardzo ważna część elity społecznej – nie są „spadochroniarzami”. Wywodzą się ze społeczeństwa, są częścią społeczeństwa, podlegają procesom społecznym.

Zatem konkluzja jest prosta. Teraźniejszość na Ścieżce 1 musi oznaczać propozycje profesorskich rozwiązań programowych wygaszenia energetyki paliw kopalnych i budowania rynków elektroprosumeryzmu w horyzoncie 2050. Propozycje wolne od własnego osunięcia się w populizm. Propozycje nie pozostawiające złudzeń politykom, że mogą cokolwiek budować na populizmie. Propozycje mobilizujące społeczeństwo obywatelskie do obrony własnej podmiotowości za pomocą budowy własnych kompetencji (indywidualnych i społecznych).

Podmiotowości kosztującej wielki wysiłek, ale uwalniającej je (społeczeństwo) od strachu przed niedocenieniem przez establishment polityczno-korporacyjny, przed utratą własnego znaczenia. To ten strach współcześnie jest większy od strachu przed wyzyskiem (dominującego w czasach rewolucji przemysłowych napędzanych przez korporacje energetyczne: węglową, elektryfikacyjną/elektroenergetyczną, naftową, a potem ciepłowniczą, jądrową, gazową).

Rada Programowa

Prof. Jan Popczyk (koordynator Rady) – elektrotechnika, elektroenergetyka, transformacja energetyki TETIP, triplet paradygmatyczny monizmu elektrycznego, elektroprosumeryzm
Prof. Wojciech Stanek – analiza egzergetyczna, energetyka, inżynieria środowiska, paradygmat egzergetyczny
dr hab. Marzena Czarnecka, prof. UE w Katowicach – ekonomia i finanse, ekonomiczna analiza prawa, prawo energetyczne, paradygmat prosumencki
dr hab. Magdalena Ligus, prof. UE we Wrocławiu – ekonomia i finanse, badania statystyczne w obszarze transformacji energetyki, paradygmat prosumencki
dr hab. Bożena Ryszawska, prof. UE we Wrocławiu – ekonomia i finanse, ekonomia zrównoważonego rozwoju, paradygmat prosumencki
dr hab. Paweł Ruszkowski, prof. Collegium Civitas – socjologia polityki, socjologia gospodarki, transformacja energetyki, paradygmat prosumencki
dr inż. Krzysztof Bodzek (sekretarz Rady), adiunkt w Pol. Śląskiej – elektrotechnika, energoelektronika, paradygmat wirtualizacyjny
Radosław Gawlik, prezes Eko-Unii – polityka klimatyczno-energetyczna, sektor NGO, elektroprosumeryzm