Żyjemy w czasie, w którym odpowiedź na każde zapotrzebowanie pojawia się natychmiast. Dotyczy to szczególnie polityki, a polityki energetycznej w szczególności. W wypadku ostatniej – bardzo długoterminowej, i bardzo „interesotwórczej” a jakże! – każda okazja do zakończenia interesów starych i wykreowania nowych jest dobra. Napaść Rosji na Ukrainę wytworzyła zapotrzebowanie na natychmiastową receptę zbudowania bezpieczeństwa energetycznego Polski bez rosyjskich „węglowodorów”. Nie ulega wątpliwości, że Polska powinna w ostatnich dwóch dekadach zbudować odporność na kryzysy związane ogólnie z rynkami korporacyjnymi paliw kopalnych (nie tylko rosyjskich). Jednak nie da się zbudować poważnej odporności elektroprosumenckiej (w świecie bez paliw kopalnych) unieważniając przyczynę (tragiczne błędy) polskiej polityki energetycznej dwóch ostatnich dekad. Prezentację (pochodzącą ze środowiska PPTE2050) odnoszącą się do budowy kryzysowej odporności elektroprosumenckiej w złożoności – której granice zostały dramatycznie poszerzone przez napaść na Ukrainę – przedstawiamy na kwietniowej Ścieżce 3.

Rada Programowa

Radosław Gawlik – zagrożenia widziane ze środka sektora NGO
Igor Muszyński – zagrożenia widziane ze środka praktyki tworzenia i stosowania regulacji prawnych, spojrzenie prawnika
Jan Popczyk – (koordynator Rady) – zagrożenia w perspektywie analizy systemowej
Paweł Ruszkowski – zagrożenia w perspektywie procesów społecznych, spojrzenie socjologa